Kaszuby to historyczna kraina Polski, będąca częścią Pomorza. Trudno jednak jednoznacznie wyznaczyć jej granice, ponieważ nie są to granice historyczne. Warto podkreślić, że region ten zamieszkuje niezwykły lud kaszubski, charakteryzujący się mocno zarysowaną odrębnością kulturową i językową.

Kaszuby obejmują swym zasięgiem zarówno piaszczyste plaże Pomorza, jak i lasy oraz jeziora. Ustalanie granic polegało na określeniu grup etnicznych zamieszkujących poszczególne miasta regionu. Jest to obszar około 6200 km², na którym 1/3 to ludność posługująca się językiem kaszubskim.

W zasadzie nie ma żadnego oficjalnego stwierdzenia, skąd wzięła się nazwa tego regionu. Kiedyś nazywany był po prostu Cassubia. Pierwsza pisana wzmianka o Kaszubach pojawiła się w XIII wieku. Rodowód powstania nazwy tego regionu też do końca nie został poznany. Nie wiadomo również czy zamieszkujący go lud - Kaszubi - został nazwany tak z tytułu zamieszkiwania tego terenu, czy to raczej teren został nazwany tak ku pamięci zamieszkujących go ludzi. Tak czy inaczej, od XV wieku nazwa Kaszubi na stałe zagościła w języku pisanym i określała ludzi zamieszkujących teren Pomorza Gdańskiego. Obecne terytorium Kaszub jest tylko niewielką częścią regionu czy państwa, jakie kiedyś zajmowali Kaszubi. Dzieje tego regionu sprzed XII wieku znane są bardzo fragmentarycznie.

Założycielem dynastii kaszubskiej X- XI wieku był Książe Pomorza Gdańskiego Sulisław. Jednak najsłynniejszy z dynastii kaszubskiej był Świętopełk II Wielki, który jako pierwszy przewidział najazd krzyżacki. W 13 roku po śmierci jego syna Mściwoja II, ziemie te wcielił do ziem polskich, Przemysł II. Po 1466 roku Ziemia Kaszubska powraca do ziem polskich i jest ich częścią do 1772 roku, czyli do I Rozbioru Polski. Pomimo wcielenia tych ziem w granice państwa niemieckiego, Kaszubi dzielnie trwali w polskości.

Silne nastroje narodowościowe szły w parze z rosnącą germanizacją regionu. Było to też bodźcem do walki o narodowe korzenie. Po 1919 roku na mocy Traktatu Wersalskiego Polska odzyskała znaczną część Pomorza Gdańskiego. Po 1945 roku Kaszuby w całości zostały przyłączone do Polski. Czasy stalinowskie nie były dla Kaszubów sielanką. Wielu z nich zostało zabitych i wywiezionych w głąb Rosji.

Po 1999 roku nowy podział administracyjny kraju włączył Ziemię Kaszubską do Pomorza Gdańskiego.

Niezwykle tradycyjny sposób budowania jest na Kaszubach wyjątkowo wyrazisty. Drewniane, zrębowe budynki kryte były strzechą.

Niezwykle powszechnym elementem tradycji Kaszub jest również ceramika. Tutejsze wyroby ceramiczne znajdują swoich odbiorców nie tylko w Polsce, ale i na całym świecie.

Kaszubi z tabaką to nic dziwnego. Nie uzależniają się od niej, a stanowi ona jeden ze sposobów odprężenia i nawiązania więzi. Dawniej tabakę zażywano z tabakierki wytworzonej przez rogacza z rogu bydlęcia. Niestety, obecnie jest to zanikająca tradycja.

Niezwykle kolorowa tradycja i obyczaje tego regionu, potrafią zachwycić niejednego przybysza. Muzyka kaszubska towarzyszy mieszkańcom w każdej godzinie ich życia. Do dziś zachowała się również tradycja pustych nocy. Jest to noc czuwania przy zmarłym przed jego pogrzebem.